حمله اوکراین به روسیه چه بر سر تامین گاز اروپا می آورد؟

زمین دار شو: تهاجم اوکراین به منطقه کورسک روسیه که با حدود 1000 سرباز و بالاتر از 22 تانک و سایر خودرو های زرهی، بزرگترین حمله از زمان شروع جنگ است، خط انتقال گاز از روسیه به اتحادیه اروپا را تهدید می کند.

به گزارش زمین دار شو به نقل از ایسنا، در صورتیکه ممکنست باتوجه به جنگ در اوکراین، برای بسیاری حیرت انگیز باشد اما کشورهای اروپایی مانند اتریش، مجارستان و اسلواکی همچنان گاز را از روسیه می خرند و همه این گاز بوسیله شهر سودژا در کورسک، به سمت اروپا جریان می یابد.

شبکه الجزیره در گزارشی به بررسی ریسک های حمله اخیر اوکراین برای تامین گاز اعضای اتحادیه اروپا و علت وابسته ماندن آنها به واردات از روسیه پرداخته است.

اوکراین از کجا حمله خودرا در روسیه آغاز نموده است؟

کی یف، صدها نیروی نظامی را با پشتیبانی خودرو های زرهی، توپخانه و پهپادها بر فراز مرز اوکراین به منطقه کورسک اعزام کرد.

به گفته اندیشکده آمریکایی «موسسه مطالعات جنگ»، تا روز پنجشنبه، نیروهای اوکراینی تا ۳۵ کیلومتری خاک روسیه نفوذ کردند.

کرملین که غافلگیر شده بود، وضعیت اضطراری اعلام کرد، هزاران نفر از ساکنان را تخلیه کرد و نیروهای کمکی را به منطقه گسیل کرد. روز جمعه، درگیری ها در نزدیکی یک نیروگاه هسته ای واقع در شهر کورچاتوف گزارش شد. این تاسیسات از نظر راهبردی مهمست برای اینکه نیروهای اوکراینی می توانند از آن به عنوان اهرم استفاده نمایند یا بسادگی، این نیروگاه را غیرفعال کرده و روسیه را از یک منبع حیاتی برق محروم کنند.

اما نتایج این حمله نظامی در بخش انرژی، بسیار فراتر از روسیه است. درست در ۷۰ کیلومتری کورچاتوف، درگیری در نزدیکی سودژا، نزدیک خط لوله ای که گاز طبیعی روسیه را به اتحادیه اروپا منتقل می کند، گزارش شد.

چرا سودژا برای عرضه گاز به اروپا بسیار حیاتی است؟

سودژا، واقع در حدود ۱۰ کیلومتری مرز اوکراین، نقش کلیدی در ترانزیت گاز طبیعی به اتحادیه اروپا ایفا می کند. بطور متوسط روزانه ۴۲ میلیون متر مکعب گاز روسیه به اوکراین ترانزیت می شود. این شهر میزبان یک سیستم مترینگ گاز است که جریان ورود گاز به اروپا را اندازه می گیرد.

با وجود جنگ با روسیه، کی یف به عنوان قسمتی از قرارداد ۲ میلیارد دلاری بین شرکت دولتی نفت وگاز و گازپروم روسیه، اجازه داده است که گاز بوسیله این خط لوله گاز دوران شوروی، بدون وقفه ادامه یابد. از اوکراین، گاز به سمت اسلواکی ترانزیت می شود و در آنجا انشعاب پیدا کرده و یکی از شاخه ها به جمهوری چک و دیگری به اتریش می رود.

قرارداد ترانزیت در ژانویه منقضی می شود. اگر پیش از آن زمان، جریان گاز مختل شود، قیمت گاز ممکنست به شدت افزایش پیدا کرده و به مصرف کنندگان و صنعت اروپایی لطمه بزند.

وضعیت فعلی در سودژا چگونه است؟

سازمان غیرانتفاعی مرکز تاب آوری اطلاعات (CIR)، اعلام نمود فیلم هایی را که نشان داده است چند سرباز روسی در نزدیکی ورودی کارخانه مترینگ گاز در شهر، به سربازان اوکراینی تسلیم می شوند را تائید کرده است. هرچند به نظر می آید این تاسیسات احتمالاً در این حمله لطمه دیده است، اما این سازمان قادر به بررسی میزان خسارت نیست. تاکنون، به نظر نمی رسد درگیری ها به عرضه گاز به اروپا صدمه ای وارد کرده باشد.

کریستوف هالسر، تحلیلگر شرکت «ریستاد انرژی» به شبکه الجزیره اظهار داشت: جریان گاز در روز پنجشنبه، با ۵.۸ درصد کاهش، به ۳۷.۲۵ میلیون متر مکعب رسید و روز جمعه، با ۳.۲ درصد افزایش، به ۳۸.۵ میلیون متر مکعب در رسید.

جرمان گالوشچنکو، وزیر انرژی اوکراین، روز پنج شنبه، اعلام نمود که مسیر ترانزیتی همچنان فعال است. همان روز، گازپروم و نفتوگاز اعلام نمودند کارها، بصورت عادی در جریان است.

چرا اروپا همچنان گاز روسیه را وارد می کند؟

مایک کافین، رییس تحقیقات نفت، گاز و معدنکاری در اندیشکده انگلیسی «کربن تراکر» می گوید اروپا در کوتاه مدت، گزینه های دیگر محدودی دارد.

او به الجزیره اظهار داشت: در صورتیکه اروپای غربی می تواند به گاز طبیعی مایع (ال ان جی) و گاز دریای شمال چشم بدوزد، این گزینه ها برای بخشهایی از اروپای مرکزی، چندان قابل دسترس نیست.

سهم گاز روسیه به عنوان قسمتی از کل واردات به اروپا، از ۳۸ درصد در سال ۲۰۲۱، به ۱۵ درصد در سال ۲۰۲۳ رسید و بالاتر از نیمی کاهش داشت اما کشورها به علت توسعه تاریخی زیرساخت های خط لوله، همچنان به گاز روسیه که بوسیله اوکراین منتقل می شود، متکی هستند.

شرکت OMV اتریش در سال ۲۰۱۸، با گازپروم، قراردادی برای دریافت سالانه بالاتر از ۶ میلیارد متر مکعب تا سال ۲۰۴۰، امضا کرد و شرکت MVM مجارستان، برای خرید سالانه ۴.۵ میلیارد متر مکعب تا سال ۲۰۳۶، قرارداد امضا نموده است که بیشتر آن بوسیله خط لوله ترک استریم بوسیله ترکیه تحویل داده می شود.

جید مک گلین، کارشناس اوکراینی و محقق در کالج کینگ لندن، می گوید: «بعضی از کشورهای اروپایی همچنان گاز روسیه را وارد می کنند برای اینکه حاضر نیستند هزینه های سیاسی حذف سریع تر گاز روسیه را بپردازند. انجام این کار ممکنست موجب ایجاد اختلال در بازارهای انرژی و افزایش قیمت شود که به هیچ وجه، خوشایند رای دهندگان نیست.

به گفته مک گلین، این کشورها تا حالا از ارائه دفاع هوایی برای صیانت از زیرساخت های انرژی اوکراین خودداری کرده اند و بنابراین، جریان درآمدی بزرگی را برای تامین هزینه های نظامی روسیه فراهم می کنند. از نظر مک گلین، اگر واردات گاز روسیه به این کشورها، در این مقطع از جنگ تمام عیار، مختل شود، آنها فقط باید خودشان را شماتت کنند.

آیا روسیه می تواند شیرهای گاز را ببندد؟

تحلیلگران به این ریسک اشاره کرده اند که گازپروم ممکنست از جنگ به عنوان بهانه ای برای کاهش جریان گاز استفاده نماید. با این وجود، اگر صادرات متوقف شود، برمبنای میانگین قیمت گاز ۳۲۰ دلار در هر هزار متر مکعب به اروپا در سال ۲۰۲۵، پیش بینی می شود این شرکت، سالانه، حدود ۴.۵ میلیارد دلار ضرر خواهدنمود.

هالسر اظهار داشت: منافع تجاری روسیه موجب می شود که توقف جریان گاز بعید باشد مگر این که لطمه فیزیکی رخ دهد یا شرایط در طرف اوکراینی تغییر کند.

در سال ۲۰۲۲ که نیروهای روسی، عملیات نظامی همه جانبه خودرا در اوکراین شروع کردند، شرکت نفت وگاز، جریان گاز بوسیله یک خط شاخه جایگزین در سوخرانیوکا که نزدیک به منطقه لوهانسک در شرق اوکراین بود را متوقف کرد.

اوکراین در آن زمان اعلام نمود که نیروهای روسیه، انتقال گاز به لوهانسک و منطقه دونتسک را آغاز نموده اند. بعد از بسته شدن سوخرانیوکا، حجم ترانزیت گاز روسیه به اتحادیه اروپا بوسیله اوکراین، یک چهارم کم شد.

آیا اروپا باید مسیر دیگری برای تامین گاز بیابد؟

نتیجه تحولات اخیر در جبهه جنگ، هر چه که باشد، قرارداد بین نفت وگاز و گازپروم به صورت فعلی آن مقرر است در انتهای سال ۲۰۲۴ به پایان برسد.

تامین کننده گاز اسلواکی (SPP) اعلام نمود کنسرسیومی از خریداران گاز اروپایی، می توانند بعد از پایان قرارداد ترانزیت گاز روسیه از اوکراین، گاز را در مرز روسیه و اوکراین دریافت نمایند، اما معین نیست که این سازوکار چگونه می تواند عمل کند.

گزینه دیگر گازپروم این است که قسمتی از گاز را بوسیله مسیر دیگری، به عنوان مثال بوسیله ترک استریم، بلغارستان، صربستان یا مجارستان ارسال نماید. با این وجود، ظرفیت انتقال گاز بوسیله این مسیرها محدود است.

اتحادیه اروپا در کوشش برای تنوع بخشیدن به واردات گاز خود بوده و قراردادی را برای دو برابر کردن واردات سالانه گاز جمهوری آذربایجان به حداقل ۲۰ میلیارد متر مکعب تا سال ۲۰۲۷ امضا نموده است، اما زیرساخت ها و تامین مالی هنوز وجود ندارد. همین طور تصور می رود که با افزایش مصرف داخلی جمهوری آذربایجان، ظرفیت اضافی کمتری برای اروپا وجود خواهد داشت.

اندیشکده انگلیسی «کربن تراکر» می گوید در هر صورت، هدف بلندمدت باید دور شدن از سوخت های فسیلی باشد. برای کاهش وابستگی به گاز وارداتی روسیه، اروپا باید به تنوع تولید برق و افزایش سهم منابع انرژی غیرفسیلی ادامه دهد و همزمان، برای کاهش تقاضای انرژی و ارتقای شبکه های شبکه اقدام نماید. در این حوزه، کشورهای اروپایی باید برای کاهش تقاضای کلی بجای تمرکز بر نیازهای خود همکاری کنند.

منبع: زمین دار شو

1403/05/21

10:30:40

0.0 / 5

289

تگهای خبر: ترانزیت , تولید , جزیره , راه

این پست زمین دار شو را می پسندید؟

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۳ بعلاوه ۳