به گزارش زمین دار شو به نقل از مهر، حامد مظاهریان در مراسم اختتامیه هفدهمین همایش سیاست های توسعه مسكن در ایران در مركز تحقیقات راه، مسكن و شهرسازی تصریح كرد: سوال اصلی همواره برای من این است كه حد مداخله دولت ها تا كجاست؟ همه سیاست گذاران و دست اندركاران بر این نظرند كه باید برای مداخله دولت ها یك حد قرار دهیم. در نظریه ها گفته می گردد حد مداخله دولت وقتی است كه بازار شكست بخورد و با شكست بازار، دولت باید برای برگرداندن تعادل به جامعه دخالت داشته باشد.
معاون مسكن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی ادامه داد: در آمارها گفته می گردد كه اگر یك خانوار ایرانی، ۱۱ سال همه درآمد خویش را جمع كند می تواند خانه دار شود یا اینكه اعلام شده در ایران ۳۳ درصد ماهانه خانوار به بخش مسكن اختصاص می یابد. همینطور سه دهك جامعه زیر خط فقر مسكن هستند یا در آمار دیگری اعلام شده ۱۳۵ هزار هكتار بافت های هدف بهسازی و نوسازی در كشور داریم. یعنی دو برابر مساحت تهران. همه این اعداد و ارقام نشان داده است كه یك بی تعادلی رخ داده و دولت باید برای برگرداندن تعادل دخالت كند.
وی اضافه كرد: سوال بعدی این است كه میزان دخالت دولت چقدر است؟ به نظر من باید این میزان حداقلی باشد و دولت در حد صدور چند بخشنامه و تنظیم امور بانكی این كارها را انجام دهد. به معنای دیگر حد دخالت دولت در بخش مسكن تا جایی است كه بتواند مسكن خانواده های كم درآمد را ساماندهی كند و در سایر مسائل در حد نظارت، هدایت و حمایت باقی بماند.
مظاهریان با تأكید بر اینكه سایر اقدامات دخالتی در حد دولت محلی باید باقی بماند تصریح كرد: آیا در ایران دولت محلی داریم؟ حداكثر می توان گفت كه یك نهاد محلی داریم به نام شهرداری. ازاین رو شهرداری ها و نهادهای محلی باید در مسائل مختلف دخالت كنند و نمی توان از یك گوشه پایتخت، دولت ملی برای كل كشور برنامه ریزی كند.
وی خاطرنشان كرد: باید به سمتی برویم كه نهاد محلی را در برنامه ریزی مسكن دخالت داده و دولت ملی، دخالت گسترده ای در بخش مسكن نداشته باشد. تنها راه اجرای آن هم به رسمیت شناختن و ارتقاء دادن جایگاه های محلی از جانب دولت است.